OneShot: Zapach...

Czuł go. Kiedy się skupił mógł go wyczuć niemal wszędzie. Choćby najmniejszy nikły ślad po nim… po jego zapachu.  Sam już nie wiedział od kiedy go to męczy. Ta nagła i nieodparta chęć by go… skosztować, przekonać się czy jego smak jest równie wspaniały co ta woń, która otaczała jego ciało i doprowadzała go powoli do szaleństwa.  Fakt, że dzielił z nim pokój wcale nie ułatwiał mu sprawy…  spał niespokojnie, budził się w nocy i sam nie wiedział jakim cudem utrzymywał swoje żądze na wodzy, które nasilały się w nocy do niewyobrażalnych rozmiarów.

W nocy, zapach KiSeop’a stawał się silniejszy.


Mógłby patrzeć na niego godzinami. Ani jednej skazy, na tej gładkiej, jasnej skórze. Słodki uśmiech, pełne, kuszące usta… za każdym razem gdy na nie spoglądał miał ochotę je pocałować, przygryzać zębami i ssać, i patrzeć jak na policzkach KiSeop’a rozkwitają rumieńce, a oczy się iskrzą pożądaniem… pieścić dłońmi jego smukłe ciało… przejeżdżać opuszkami palców po zarysach jego mięśni, na brzuchu, plecach…

On był idealny, a do tego zapach jego ciała był wręcz obezwładniający. KiSeop pachniał słodkością, ale bez przesady, cynamonem, albo czymś do niego podobnym oraz czymś ostrym, ale nie nieprzyjemnym.  Podobała mu się ta dziwna mieszanka, do tego stopnia, że nawet jeśli byli na jakiś występach w programach czy innych telewizyjnych duperelach i stał blisko niego, nie mógł się powstrzymać by nie przytulić go niby po przyjacielsku, objąć, otrzeć się lub oprzeć się o niego ramieniem, byleby poczuć go bardziej… to było szalone.  Z jednej strony ta „przeklęta” woń doprowadzała go do szału i frustracji, z drugiej uspakajała go gdy przebywał w pobliżu niej wystarczająco długo, czy raczej jego źródła.

To było torturą…

***
- SooHyun, SooHyun-Hyung! – usłyszał czyjeś wołanie.

Mruknął coś niezrozumiałego pod nosem, wcale nie mając ochoty na to by się zbudzić i wstawać z łóżka.  Jednak owy ktoś nie chciał dać za wygraną. Poczuł jego rękę na ramieniu, która zaczęła go szturchać. Warknął coś i uchylił jedno oko by zobaczyć, kto mu tak bezczelnie nie daje spać. Nie bardzo się zdziwił gdy ujrzał KiSeop’a. Ten widząc jego uchylone oko już miał się odsunąć, gdy nagle został przez niego złapany za rękę i pociągnięty na łóżko, gdy obracał się na drugi bok by spać dalej.  Wykorzystując okazję przygarnął swojego wonnego „kwiatuszka” do piersi i wtulił się w niego jak w pluszowego misia, wdychając zapach, który tak bardzo kochał i jednocześnie nienawidził.  Zamruczał ponownie, tym razem z zadowoleniem, a chłopak, którego właśnie obejmował zaśmiał się cicho, wyciągnął rękę i przeczesał palcami jego włosy.

- No już wstawaj, to nie do pomyślenia, by lider wstawał ostatni. – powiedział wciąż się lekko uśmiechając.
- Nie chce mi się… - mruknął nie otwierając oczu.
- SooHyun-Hyung, czy ja mam zastosować jakieś radykalne środki, które ostrzegam, wcale nie są przyjemne, żebyś ty wstał?
- Oj, wolałbym, żebyś zastosował te środki, które akurat będą bardzo przyjemne.

KiSeop zerknął na niego uważnie.

- Na przykład? – spytał i albo mu się tylko zdawało, albo faktycznie jego głos stał się dziwnie miękki i… sugerujący?
- Hmm… może małe buzi na dzień dobry?
- A gdzie byś chciał te „buzi”?

Tym razem to SooHyun spojrzał na niego zaintrygowany. Zanim jednak zdołał cokolwiek odpowiedzieć  KiSeop objął go za szyję przyciągając do siebie i pocałował w usta.  Nie był to jakiś niesamowity pocałunek, jedynie przyciśniecie ust do ust, na tyle silne by nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że to się stało.
Tak szybko jak to zaistniało tak się skończyło, a młodszy chłopak wydostał się zgrabnie i zwinnie z jego objęć i uciekł z pokoju.  SooHyun jednak zdążył zauważyć jego wściekłe rumieńce na policzkach.

- Czmychnął jak sarenka. – mruknął do siebie uśmiechając się lekko pod nosem, wstając.

Ten dzień zapowiadał się całkiem ciekawie.

***

- Kiseoppie… - zamruczał nisko obejmując chłopaka w pasie i opierając brodę na jego ramieniu.

Po plecach czarnowłosego przeszły dreszcze, jęknął uroczo gdy poczuł usta SooHyun’a na swojej szyi.  Igrali ze sobą niemal cały dzień, sugestywnym gestom i spojrzeniom nie było końca. Oczywiście uważali na to by nie wzbudzić zbytnich podejrzeń przeistaczając to w przyjacielskie przekomarzanki.
Westchnął gdy poczuł te gorące dłonie na swoim brzuchu pod koszulką.  Wiedział, że SooHyun go pragnie, czuł to w każdym jego spojrzeniu, w każdym jego geście na występach i programach, w których brali udział. Dla innych mogło to wyglądać niewinnie, w istocie jednak miało to znacznie głębsze znaczenie. Podziwiał go, że był w stanie tak długo się powstrzymywać.

On sam nie zdawał sobie do niedawna sprawy, że ten facet może być tak gorący.

Poczuł nagły ucisk na ramieniu i zaraz potem został obrócony twarzą do lidera.  Ten od razu zaatakował jego usta z pasją i namiętnością tak wielką, że nie mógł się powstrzymać od kolejnego jęku.  Objął go jedną ręką za szyję, nie chcąc by ten kiedykolwiek się odsuwał.

Nagły głos Eli’ego za drzwiami, gdy przechodził korytarzem rozmawiając z Kevin’em, sprawił, że na chwilę oprzytomnieli. Jeśli chcieli kontynuować to co zaczęli, lepiej by było gdyby zamknęli drzwi od pokoju na klucz. Co też SooHyun zaraz uczynił. 

Nie potrafił dłużej nad sobą zapanować. Niecierpliwymi ruchami zaczął ściągać bluzę z lidera i podwijać mu koszulkę…

- Coś ty taki niecierpliwy się nagle zrobił? – zaśmiał się SooHyun cicho, podnosząc go nagle w pasie, KiSeop automatycznie oplótł go nogami robią przy tym słodką naburmuszoną minkę.
- I kto to mówi? Dobrze wiem, że tylko czekasz na to, aż będziesz mógł mi się w końcu wepchnąć między nogi.
-A ty najwyraźniej nie masz nic przeciwko temu. – odparł sadzając go na łóżku i ściągając z niego sweter.
- Jakże bym mógł ci się oprzeć? – spytał przygryzając wargę i mierząc go napalonym spojrzeniem.

SooHyun myślał, że zaraz straci nad sobą kontrolę i weźmie go siłą bez zahamowania.  Musiało się jakoś odbić na jego twarzy to co sobie pomyślał, ponieważ został nagle przyciągnięty przez Kiśka do pocałunku, a gdy się od siebie odsunęli ten jęknął błagalnie:

- Skoro tak bardzo chcesz, to zrób to w końcu!

I jak tu się takiemu oprzeć?

Złapał i szarpnął za jego spodnie, guzik zerwany odskoczył gdzieś w bok, zamek zazgrzytał z protestem na nieprawidłowe go rozpinanie.  Zdjął je z niego gwałtownie, obrócił na brzuch równie nagle i zdarł bokserki. KiSeop jęknął, jednak nie ze strachu a z podniecenia. Podobała mu się ta brutalność z jaką to zrobił… chciał poczuć na sobie jeszcze więcej jego siły, zaborczości…

Ciepłe dłonie przesunęły się po jego ciele podwijając mu koszulę by  odsłonić plecy. Gorący pocałunek na karku i te zaborcze ręce… wszędzie… KiSeop był już tak podniecony, iż podejrzewał, że teraz jedynym problemem może być rozmiar SooHyun’a. Co zostało chwilę potem udowodnione (xd).

SooHyun nie cackał się z nim, ledwo wydobył ze swoich spodni swojego w pełni sztywnego członka od razu wszedł w niego  jednym pewnym ruchem, wyrywając z jego ust przeciągły jęk. KiSeop niekontrolowanie zaczął wykonywać ruchy biodrami w tył samemu się na niego nabijając. SooHyun musiał z całej siły przytrzymać go za biodra by ten się nie ruszał.  Był pewien, że zostaną mu po jego dłoniach siniaki.

- Spokojnie Seoppie! Zaraz dostaniesz to czego chcesz. – to powiedziawszy położył mu dłoń na plecach i docisnął do materaca.

KiSeop wypiął się do niego jeszcze bardziej mrucząc jak kotek, co niezmiernie się spodobało liderowi. Wysunął się z niego niemal całkowicie, a następnie wsunął spowrotem, mocno. Zaraz potem zaczął wykonywać szybkie, rytmiczne i płytkie ruchy.  Wciąż opierając się na jego plecach, wsłuchiwał się w jego ciche westchnięcia i pojękiwania…  czuł pod ręką jak spinają się jego mięśnie, na chwilę rozluźniają i znów spinają…

- SooHyun … - wyjęczał KiSeop odwracając głowę tak by móc na niego spojrzeć.
- Tak kochanie?- spytał zwalniając ruchy.
- Chcę cię lepiej widzieć…- odparł patrząc na niego prosząco.

SooHyun uśmiechnął się lekko,  wyszedł z niego na chwilę, delikatnie obrócił go na plecy i ponownie się w nim zagłębił obserwując z jaką lubością KiSeop go przyjmuje.

- Ty… od dawna tego chciałeś… prawda?- spytał nagle rozumiejąc i pochylając się nad nim, wsparł się na przedramionach po obu stronach jego głowy.
- Ja… tak… - przyznał KiSeop rumieniąc się.
- Od jak dawna?
- Od momentu, w którym cie po raz pierwszy zobaczyłem… - wydusił z siebie cicho, czerwieniąc się jeszcze bardziej i uciekając, zawstydzony, spojrzeniem w bok.

Słysząc tą odpowiedź SooHyun wydał z siebie ciche warknięcie, bez zbędnych słów ponowił ruchy biodrami w znacznie szybszym tempie niż poprzednio.  KiSeop objął jego plecy rękoma raz po raz zaciskając na nich palce i wbijając w nie paznokcie.

- O tak, tak, tak… - pojękiwał ulzzang cicho, wyginając się i zaciskając nogi na biodrach bruneta.

Gdy KiSeop zaczął jęczeć głośniej, lider zatkał mu usta pocałunkiem by choć trochę stłumić te dźwięki. To nie tak, że nie chciał ich słyszeć, po prostu nie musieli od razu wszyscy wiedzieć, że oni już się ze sobą spiknęli… Powoli zaczęli się zbliżać do finału tego aktu. KiSeop wtulił twarz w szyję SooHyun’a by stłumić swoje jęki. Ręce bruneta znalazły się pod jego plecami i trzymały go mocno.

- Dojdź dla mnie maleńki… - szepnął SooHyun mu do ucha.

Uniósł się  i wsparł na wyprostowanych rękach, patrzył na twarz czarnowłosego gdy dochodził samemu osiągając spełnienie gdy ujrzał ten piękny wyraz nieopisanej rozkoszy na jego twarzy. KiSeop trwał przez chwilę wygięty w łuk dopóki jego mięśnie nie rozluźniły się i nie opadł na łóżko. Zaraz potem poczuł jak brunet z niego wychodzi i kładzie obok, przygarniając go do siebie na co zamruczał z zadowoleniem.

- Szczęśliwy? – spytał SooHyun uśmiechając się lekko i całując go w czoło.
- Się pytasz. – odparł mu na to Kisiek, zerkając na niego i uśmiechając się szeroko.
- Kocham cię KiSeoppie…
- Hehe… myślę, że jestem teraz jeszcze szczęśliwszy niż przed chwilą. – powiedział obejmując go za szyję i wtulając się w niego jeszcze bardziej.

***
Parę tygodni później, gdy wszyscy wstali i zebrali się w kuchni… no prawie wszyscy. Hoon zaczął przygotowywać dla wszystkich śniadanie, kiedy spostrzegł, że wśród grona „rodzinnego” brakuje dwóch osób.

- A gdzie SooHyun i KiSeop? – spytał zamierając z patelnią w ręku.

Wszyscy się rozejrzeli. Eli już miał coś powiedzieć, kiedy jak na zawołanie do kuchni wkroczył SooHyun.  Cała ekipa na niego spojrzała… cóż jego wejście nie byłoby niczym nie zwykłym, gdyby nie to, że był bez koszulki, w samych szortach do kolan, a na jego ciele widniały ślady po czyichś (?) paznokciach.

- SooHyun-hyung… Co ci się stało? – spytał Kevin patrząc na niego szeroko otwartymi oczami.

Brunet przystanął na chwilę i spojrzał po sobie.

- Kot mnie podrapał. – odparł z zadowolonym uśmieszkiem.

Podszedł do lodówki i wyciągnął mleko.

- Będziecie jedli z nami śniadanie? – spytał Hoon dla pewności.
- Tak, tak, tylko moje kocię sobie kakao zażyczyło. – odparł nalewając mleka do kubka i wstawiając je do mikrofalówki.
- Hyung!!!- rozległo się czyjeś wołanie, a następnie rumor i do kuchni wpadł KiSeop, rozczochrany, jedynie w koszulce do połowy ud.
- Co się stało? – spytał zaskoczony gdy ten do niego podbiegł i zaczął mu się przypatrywać z zaciętym wyrazem twarzy.
- Hyung, czy gwiazdki, które są przy nazwiskach osób w twoich kontaktach… - zaczął pokazując mu jego telefon z otwartą listą, który trzymał przez cały czas w dłoni .– mają oznaczać osoby, z którymi spałeś? – spytał z napięciem.

Wszyscy spojrzeli na niego z zaciekawieniem. W tym samym czasie mikrofalówka dała znak, że skończyła grzać mleko. SooHyun wyjął je, wsypał 3 łyżki kakao i zamieszał, po czym podał Kiśkowi.

- Tak. – odparł na wcześniej zadane pytanie.
- Spałeś z 99-oma osobami?! – spytał z nie dowierzaniem i skrywanym podziwem (co zdziwiło SooHyun’a).
- Cóż…. Teraz to już będzie ze 100-ma. – powiedział obejmując go i całując w czółko.

Wszyscy patrzyli na niego w szoku, nawet menadżer, który się tam zjawił nie wiadomo skąd i kiedy.

- Rozumiem, że na mnie to się skończy. – powiedział KiSeop złowróżebnym tonem popijając swoje kakauko.
- Oczywiście. – zgodził się SooHyun z uśmiechem.

Zdobył w końcu najcudowniejszy kwiat na świecie… to jakże by mógł teraz myśleć o innych? Prawda?

------------------------------------------
Ja wiem! Długo nic nie było, ale matura coraz bliżej, coraz więcej stresu, trzeba walczyć o oceny i nie tylko, to się człowiekowi nie chce, nie mówiąc już o czasie. Przez jakiś czas notki będą się pojawiać bardziej nie regularnie niż zwykle... postaram się jednak co jakiś czas zarzucić chociażby jakimś Oneshot'em, co do rozdziałów do opek, to od czasu do czasu coś tam dopisuję, ale jak już mówiłam, brak czasu i nerwy robią swoje... mam nadzieję, że jakoś mi to wybaczycie :)
Następnym razem może w końcu wrzucę coś innego niż SooHyuna i Kiśka (KiSeopa - żeby nie było wątpliwości).
A i jeszcze jedno tam gdzie napisałam (?) przy słowie "czyichś" to ... no właśnie nie jestem pewna czy tak jest poprawnie więc jeśli ktoś wie, jak to powinno brzmieć, niech mnie poprawi. :) Tyle na dziś hehe xd Mam nadzieję, że OneShot wam się spodobał ^^